dünyanın merkezi bu evdir evet iddia ediiyorum.
küçük ayrıntıların verdiği huzur var bu evde. bir odada televizyonda sonbahar dizisiyle beraber örgü ören annem var. diğer odada bilgisayar başındaki babam. mutfakta ise abim ve bir şişe şarap. geziyorum ben de. annemle oturuyorum. diziyle ilgilendiğimi gösteren sorular soruyorum. hiç sıkılmadan cevap veriyor annem. anlatıyor. sonra üzülüyor " bak kzım dünya ne halde " . gülümsüyorum ister istemez. annem diziyi izliyor bense uzaktan onu izliyorum. ne kadar sıcak diyorum ne kadar güzel bi annem var benim . bazen bana söylenirken bile onun sesinden uzaklaşıp yabancılaşıp nası güzel bir annem olduğunu düşünüyorum.. annemi odada bırakıp diğer odaya geçiyorum.
babam birşeylerle uğraşıyor. biryerlerde takılmış bana soruyor. anlatıyorum. sorun halloluyor. "çay istermisin babacım " diyorum cevabını bile bile. gidip çay yapıyorum ona. şekerini koyup karıştırıyorum koyuyorum önüne. oturuyorum sohpet ediyoruz biraz. dernek işleriyle uğraşıyor. iş yaşantısının zorluklarından yakınıyor biraz. aynı şeyleri yaşamamın verdiği korku ses tonunda.. dinliyorum gözlerimi ayırmadan. "aman yavrum" diyor. " güvenin kendinize ne olursanız olun ama hep en iyisi olmaya çalışın" diyor. peki deyip gülümsüyorum ona. ve o odadan da ayrılıyorum.
mutfağa geçiyorum. mum yakılmış.. şarap var.. dünyanın en güzel müzikleri çalıyor arkadan. bi kadeh te bana dolduruyor abim. konuşmaya başlıyoruz. çok seviyorum bu halini. insanların ne kadar değişik yaşadığı yerin ilişkilerinin farklı olduğundan bahsediyor. ya da kendisi herşeyden farklı. bunu o da bilmiyor. arada susuyoruz. şarkıya kaptırıyoruz kendimizi. içim gülüyor. eyvallah diyorum. " ne demek " diyor. bi sigara yakıyoruz...
sonra tüm aile mutfakta toplanıyoruz. konuşuyoruz, aklımıza ne gelirse. bazen duruuyorum duygulanıyorum. bazen kahkaha atıyoruz şu an nedenini bile hatırlamadığım bişeylere..
arkadan tanju abi şarkı söylüyor.. " öğrendim alemin sırrı nedir/ dünyanın merkezi bu meyhanedir...."
